Ενός
κακού γενομένου, μύρια έπονται. Αυτή
την κοινή ρήση μας υπενθυμίζει η περίπτωση
του νόμου 4015/2011 για τους αγροτικούς
συνεταιρισμούς (Νόμος Σκανδαλίδη). Από
την περίοδο που παρουσιάσθηκε ως σχέδιο
νόμου, πολλές φωνές ειδικών υποστήριξαν
ότι το σχέδιο αυτό ήταν ακατάλληλο ως
βάση νόμου. Δεν εισακούσθηκαν από τον
τότε Υπουργό. Ο νόμος ψηφίσθηκε και
δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της
Κυβερνήσεως την 21η
Σεπτεμβρίου 2011. Τα αποτελέσματα δεν
άργησαν να φανούν. Τότε άρχισαν οι
διορθώσεις, αλλά οι περισσότερες
αφορούσαν λεπτομέρειες και όχι θεμελιώδεις
διατάξεις. Μέχρι το τέλος Αυγούστου
2014 (δηλ. σε 3 χρόνια) έγιναν τροποποιήσεις
που περιλήφθηκαν στους ακόλουθους
νόμους:
- Στο νόμο 4062/2012 (ΦΕΚ Α’ 70/30,3.2012) άρθρο 39, παρ. 8
- Στο νόμο 4072/2012 (ΦΕΚ Α’ 86/11.4.2012) άρθρο 321, παρ. 11
- Στο Νόμο 4099/2012 (ΦΕΚ Α’ 250/20.12.2012 άρθρο 168
- Στο νόμο 4138/2013 (ΦΕΚ Α’ 72/19.3.2013 άρθρο 8
- Στο νόμο 4171/2013 (ΦΕΚ Α’ 166/23.7.2013 άρθρο 3
- Στο νόμο 4203/2013 (ΦΕΚ Α’ 235/1.11.2013 Άρθρο 8
- Στο νόμο 4224/2013 (ΦΕΚ Α’ 288/31.12.2013 άρθρο 20
- Στο νόμο 4262/2014 (ΦΕΚ Α’ 114/10.5.2014 άρθρο 57
- Στο νόμο 4277/2014 (ΦΕΚ Α’ 156/1.8.2014 άρθρο 61
- Στο νόμο 4282/2014 (ΦΕΚ Α’ 182/29.8.2014 άρθρα 32 και 34.
Από
το πλήθος αυτών των τροποποιήσεων, που
μαρτυρούν το πλήθος των ατελειών, οι
πλέον ουσιαστικές είναι εκείνες του
νόμου 4277/2014, οι οποίες επαναφέρουν την
έννοια του πλεονάσματος του οποίου η
φορολόγηση στους συνεταιρισμούς δεν
μπορεί να δικαιολογηθεί, αναφέρονται
στην αφιλοκερδή διάθεση του υπολοίπου
της περιουσίας σε περίπτωση εκκαθαρίσεως,
περιορίζουν το αρχικό κεφάλαιο στις
10.000 € (από 30.000) και τον ελάχιστο αριθμό
μελών σε 10 (από 20).
Για να
είμαστε δίκαιοι, οφείλουμε να διευκρινίσουμε
ότι την έννοια του πλεονάσματος δεν την
είχε καταργήσει ο νόμος 4015/2011 αλλά ο
νόμος 4072/2012, όπως αναφέρεται σε προηγούμενο
σχόλιο.
Απομένει
η επαναφορά της δυνατότητας των
συνεταιρισμών να ιδρύουν Ενώσεις
Συνεταιρισμών, όπως συμβαίνει σε όλα
τα μήκη και πλάτη της γης και όπως
επιβάλλεται από τις επίσημες νομικές
δεσμεύσεις της χώρας, καθώς και κάθε
αναγκαστικού χαρακτήρα διάταξη του
νόμου 4015/2011. Να σημειωθεί και ότι όλες
οι αδυναμίες του νόμου 4015/2011 είχαν
επισημανθεί και τεκμηριωθεί από το
Πόρισμα της Ομάδας Εργασίας που είχε
συγκροτήσει ο προηγούμενος Υπουργός
Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων κ. Α.
Τσαυτάρης, το οποίο, όμως, δεν αποδέχθηκε
ο πρώην Υπουργός. Το παρόν τεύχος
δημοσιεύει το σύνολο εκείνου του
Πορίσματος.
Κωνσταντίνος
Λ. Παπαγεωργίου
