Προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου για τους Αγροτικούς Συνεταιρισμούς: Μια κακή συρραφή διατάξεων προηγουμένων νομοθετημάτων (Ανδριανή - Άννα. Μητροπούλου)

«…….Στη δημοκρατική Αθήνα, ο Πλάτων έγραφε: «Κακίστη πόλις η πλείστους έχουσα νόμους...»... Και στην αυτοκρατορική Ρώμη, ο ιστορικός Τάκιτος πρόσθετε: «Όσο πιο διεφθαρμένο είναι το κράτος, τόσο πιο πολλούς νόμους έχει» («Corruptissima republica, plurimae leges» Και στη βασιλευομένη Αγγλία, ο Thomas Hobbes θα γράψει ρεαλιστικά: «Οι άχρηστοι νόμοι είναι παγίδες για χρήμα».

Και οι Επιζεφύριοι Λοκροί της Κάτω Ιταλίας είχαν βρει την εξής λύση :

«Αν κάποιος θελήσει να προτείνει έναν καινούργιο νόμο, το κάνει έχοντας περασμένη μια θηλιά στον λαιμό του. Κι αν ο νόμος φανεί καλός και χρήσιμος, αυτός που τον πρότεινε φεύγει απείραχτος, αν όμως όχι, τότε τραβάνε τη θηλιά και πεθαίνει» (Γνώμες-Μ. Πλωρίτης 2001)…».

Δόθηκε στην δημοσιότητα (Αγρότυπος -Ιούλιος 2015), το «νέο» σχέδιο νόμου για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Για μια ακόμη φορά, παρά τα όσα γράφτηκαν και ακούστηκαν, κατά την ψήφιση του ν. 4015/2011,διαπιστώνεται το χάος που δημιουργεί η πλήρης άγνοια της οικονομικής λειτουργίας του συνεταιρισμού.

Η έννοια των παγκοσμίως αναγνωρισμένων συνεταιριστικών αρχών και αξιών, που υποχρεωτικά, πρέπει να διατρέχει τις διατάξεις του προτεινομένου σχεδίου νόμου, είναι απούσα.

Αν οι εκάστοτε συντάκτες των νόμων για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς, δεν κατανοήσουν ότι ο Συνεταιρισμός έχει μια ειδική χρηματοοικονομική διάρθρωση, η οποία σκοπεί στην επίτευξη του συνεταιριστικού σκοπού, υπό το φως όμως των συνεταιριστικών αρχών, είναι προτιμότερο να απέχουν κάθε καταστροφικής πρωτοβουλίας.

Το «νέο» σχέδιο νόμου είναι πολύ κακό. Ουσιαστικά δεν αποτελεί νέο προτεινόμενο σχέδιο νόμου αλλά μια πολύ κακή συρραφή διατάξεων προηγουμένων νομοθετημάτων, τις ορθές διατάξεις μάλιστα των οποίων αναιρεί, με τη διαστρέβλωση.

Αυτό φαίνεται με μια απλή ανάγνωση των διατάξεων, όπου παρατηρείται η σύγχυση που επικρατεί στην απόδοση των εννοιών, πέραν της κακής νομοθετικής διάρθρωσής του. Οι συντάκτες δεν έχουν το δικαίωμα να αφήνουν αρρύθμιστες καταστάσεις, που δημιούργησαν οι «αναγκαστικές» διατάξεις του ν. 4015/2011. Δεν έχουν δικαίωμα να αφήνουν αρρύθμιστες τις συλλογικές μορφές δράσης των συνεταιρισμών. Δεν έχουν δικαίωμα να γυρίζουν στις διατάξεις του ν. 1541/1985, οι οποίες στραγγάλιζαν την συνεταιριστική πρωτοβουλία και συλλογική επιχειρηματική δράση. Δεν έχουν δικαίωμα να καταργούν τη δυνατότητα προσέλκυσης κεφαλαίων από τα ίδια τα μέλη μέσω των μερίδων τους. Δεν έχουν δικαίωμα να αρνούνται το σύγχρονο management στην διοίκηση των συνεταιρισμών.

Θα ήθελα να είμαι περισσότερο συγκεκριμένη ,ώστε να στοιχειοθετήσω επαρκώς τους ισχυρισμούς μου, με αναφορά στις επί μέρους διατάξεις του προτεινομένου σχεδίου νόμου, αλλά θεωρώ ότι είναι άδικος κόπος.

Αν η πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΠΕΝ αποφασίσει, όπως άλλωστε οφείλει, να ασχοληθεί σοβαρά με την συνεταιριστική νομοθεσία οφείλει να επαναφέρει σε ισχύ τον ν. 2810/2000, με παρέμβαση σε ορισμένες διατάξεις του, οι οποίες είναι αναγκαίες λόγω της πραγματικής κατάστασης, που έχει δημιουργηθεί σήμερα στους συνεταιρισμούς.

Σε περίπτωση μάλιστα, που αποφασίσει να βοηθήσει τους συνεταιρισμούς, όπως άλλωστε οφείλει κατά το Σύνταγμα, θα πρέπει να επενδύσει στην συνεταιριστική εκπαίδευση και στην επανασύσταση του κυρίαρχου θεσμικού οργάνου συντονισμού, παροχής συνεταιριστικής εκπαίδευσης και ουσιαστικής επιστημονικής βοήθειας στο έργο των συνεταιρισμών.

Διότι οι εκπαιδευμένοι συνεταιριστές δεν εκχωρούν τα δικαιώματά τους, όσον αφορά στην χρηματοοικονομική τους λειτουργία και θεσμική εκπροσώπηση σε τρίτους ιδιώτες, για έναν πολύ απλό λόγο, διότι δεν έχουν τον ίδιο συνεταιριστικό πολιτισμό.

Ο συνεταιρισμός ως αυτοβοηθούμενη, εξ ορισμού, επιχειρηματική οργάνωση, απαντά στις ανάγκες της, μέσα από τα μέλη της και τα εξειδικευμένα επιστημονικά της στελέχη κάθε ειδικότητας, τα οποία προηγουμένως έχουν τύχει συνεταιριστικής εκπαίδευσης.

Άλλως δεν υπηρετείται ο θεσμός, υπηρετείται μια απλή συμβατική επιχείρηση.
Το θέμα αυτό το αντιμετωπίζουν οι συνεταιρισμοί σήμερα στη χώρα μας σε θέματα φορολογίας. Η άγνοια της λειτουργίας του θεσμού οδηγεί σε παρερμηνεία των υφισταμένων διατάξεων, με αποτέλεσμα οι συνεταιρισμοί, να καταβάλουν φόρους, που δεν οφείλονται.

Ανδριανή-Άννα Μητροπούλου

               Δικηγόρος

Πρώην Νομικός Σύμβουλος ΠΑΣΕΓΕΣ