Είναι γνωστό στους αναγνώστες αυτού του περιοδικού το σίριαλ το σχετικό με τη
νομοθεσία για τους αγροτικούς συνεταιρισμούς. Μετά τον κατεδαφιστικό νόμο 4015/2011
του κ. Σκανδαλίδη και τη σύντομη παρεμβολή του Υπηρεσιακού Υπουργού Ν.
Μαραβέγια, ο διάδοχος υπουργός Α. Τσαυτάρης ανέλαβε (21 Ιουνίου 2012) να
διορθώσει τα κακώς κείμενα. Συγκρότησε μια επιτροπή από ειδικούς, γνώστες του
αντικειμένου, η οποία του παρέδωσε μια εμπεριστατωμένη εισήγηση 50 σελίδων, την οποία έβαλε στη ναφθαλίνη ή
στον κάλαθο των αχρήστων, όπως έγραψε κάποια εφημερίδα. Τον επόμενο χρόνο
συγκρότησε άλλη επιτροπή, η οποία, αφού συνεδρίασε αρκετές φορές, έπαυσε να
συνεδριάζει, χωρίς καν να παραδώσει κάποιο πόρισμα. Έτσι πέρασε ο καιρός μέχρι
την αντικατάσταση του Υπουργού (10 Ιουνίου 2014).
Το επόμενο εξάμηνο μέχρι τις
εκλογές του Ιανουαρίου 2015, με Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων τον Γ.
Καρασμάνη και Αναπληρωτή τον Π. Κουκουλόπουλο, δεν υπήρξε κάποια εξέλιξη.
Η Κυβέρνηση του Α. Τσίπρα, που
αναδείχθηκε από τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, όρισε Υπουργό Παραγωγικής
Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας τον Π. Λαφαζάνη και Αναπληρωτή
Υπουργό (για τον τομέα Αγροτικής
Ανάπτυξης και Τροφίμων) τον Ε. Αποστόλου και Υφυπουργό τον Π. Σγουρίδη.
Η Κυβέρνηση του Α. Τσίπρα, που
προέκυψε από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, όρισε Υπουργό Αγροτικής
Ανάπτυξης και Τροφίμων πάλι τον Ε. Αποστόλου και Αναπληρωτή Υπουργό τον Μ.
Μπόλαρη.
Σύμφωνα με την πρώτη εισήγηση του
Πρωθυπουργού Α. Τσίπρα στο πρώτο Υπουργικό Συμβούλιο της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ,
(24 Σεπτεμβρίου 2015), από τα πρώτα νομοσχέδια που θα περάσουν από τη Βουλή
μετά την έναρξη των εργασιών της θα είναι και το νομοσχέδιο για τη
συνεταιριστική οργάνωση των αγροτών. Στα μέσα Οκτωβρίου δόθηκε για διαβούλευση
ένα Σχέδιο Νόμου με τίτλο «Αγροτικοί Συνεταιρισμοί». Ο σχολιασμός αυτού του
νομοσχεδίου που παρουσιάζεται στο τεύχος αυτό δεν αφήνει καμιά αμφιβολία ότι είναι
εντελώς ακατάλληλο να εισαχθεί στο Κοινοβούλιο.
Στις αρχές Δεκεμβρίου
δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες ότι η Κυβέρνηση προσανατολίζεται προς τη ενοποίηση
της συνεταιριστικής νομοθεσίας σε ένα νόμο στον οποίο θα εξειδικεύονται όλες οι
διαφορετικές περιπτώσεις (αστικοί, αγροτικοί, κλπ.) και ότι για το λόγο αυτό
συγκροτήθηκε Διυπουργική Επιτροπή για την Κοινωνική Οικονομία, με το Υπουργείο
Εργασίας να αναλαμβάνει τον συντονισμό, ώστε το νέο πλαίσιο να έχει ολοκληρωθεί
μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 2016.
Όμως, δύο μέρες μετά, (8
Δεκεμβρίου 2015) ο Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, στο πλαίσιο
διεθνούς συνεδρίου στη Θεσσαλονίκη, ανήγγειλε ότι το νομοσχέδιο για τον
συνεργατισμό, την οργάνωση των ανθρώπων του πρωτογενούς τομέα σε ισχυρές ομάδες
παραγωγών αλλά και τη δημιουργία διεπαγγελματικών οργανώσεων θα υποβληθεί τις
επόμενες ημέρες στη Βουλή.
Οι απορίες που δημιουργούνται
είναι πολλές, τόσο για τον συντονισμό των υπουργείων όσο και για τη σοβαρότητα
με την οποία αντιμετωπίζεται το νομοθετικό έργο. Δεν θα θέλαμε να συμπεράνουμε
ότι οι υπουργοί αγωνιούν να δείξουν νομοθετικό έργο, όποιας ποιότητας και αν
είναι αυτό. Σκοπός μιας πολιτείας, η οποία μάλιστα αγωνίζεται να ανορθώσει την
οικονομία της και να δημιουργήσει ευνοϊκό περιβάλλον για συνεταιριστική δράση,
είναι λιγότεροι αλλά σωστοί νόμοι.
Να σημειωθεί ότι στη διεθνή
βιβλιογραφία υπάρχουν πολύ σοβαρά πονήματα, τα οποία μπορούν να συμβουλευθούν
οι νομοθετούντες, όπως το Guidelines for Cooperative Legislation του Hagen Henry, Έκδοση I.L.O., τρίτη έκδοση, 2012, (μετάφραση
της β’ έκδοσης, με τίτλο Κατευθυντήριες Γραμμές για τη Συνεταιριστική Νομοθεσία
έχει επιμεληθεί το Δίκτυο ΚΑΠΑ: diktio-kapa.dos.gr), το Draft Principles of European Cooperative Law, μετάφραση του οποίου δημοσιεύθηκε στο προηγούμενο τεύχος
με τίτλο «Σχέδιο Αρχών Ευρωπαϊκής Συνεταιριστικής Νομοθεσίας (PECOL)», που έχει ετοιμασθεί από επτά
κορυφαίους καθηγητές ευρωπαϊκών χωρών ειδικούς στο συνεταιριστικό δίκαιο, το Guidance Notes to the Co-operative Principles, που ετοιμάσθηκε από ομάδα
εργασίας της Διεθνούς Συνεταιριστικής Ένωσης, μετάφραση του οποίου θα
παρουσιασθεί στο επόμενο τεύχος του περιοδικού, κλπ. Όλα αυτά, όμως, αποτελούν
εργαλεία, που απαιτούν πεπειραμένα και εξειδικευμένα χέρια για να χτιστεί ένα
βιώσιμο νομοθετικό οικοδόμημα.
«Ου παντός πλειν εις Κόρινθον»
Κ. Παπαγεωργίου
