Μαργαριτάρια
Υπουργού και Βουλευτών στη συζήτηση
για τους συνεταιρισμούς
Το
επίπεδο επιχειρηματολογίας του Υπουργού
Α.Α.Τ. και των εισηγητών της πλειοψηφίας
και της μειοψηφίας στην επιτροπή
Παραγωγής και Εμπορίου δεν τιμά τα
πρόσωπα αυτά. Δείχνει προχειρότητα,
αδικαιολόγητη πεποίθηση για την ευστοχία
των θέσεών τους και υποτίμηση της
νοητικής ικανότητας των αποδεκτών των
απόψεών τους. Θα χρειάζονταν πολλές
σελίδες για να ανατραπούν τα λεγόμενά
τους αλλά και πάλι θα ήταν μάταιο. Το
ΙΣΕΜ δια της εκπροσώπου του και μέλους
του διοικητικού του συμβουλίου, Δικηγόρου
κας Άννας Μητροπούλου υπέβαλε πολυσέλιδο
υπόμνημα, που αιτιολογούσε κάθε
προβαλλόμενη ένσταση, αλλά ελάχιστη ως
μηδενική απήχηση είχε. Επιλέγεται στη
συνέχεια από ένα «μαργαριτάρι» του
Υπουργού και των εισηγητών της πλειοψηφίας
και της μειοψηφίας, ως δείγματα του
τρόπου προσέγγισης των θεμάτων:
Είπε
ο κ. Υπουργός:
«Για
το ύψος της συνεταιριστικής μερίδας,
για
πρώτη φορά
αφήνουμε ο κάθε συνεταιρισμός να την
προσδιορίζει από το καταστατικό του,
θέλοντας να τονίσουμε ότι ο συνεταιρισμός
δεν είναι κεφαλαιουχική επιχείρηση».
Η
πραγματικότητα διαψεύδει τον κ. Υπουργό.
Ακόμη και ο αρχικός νόμος 602/1915 δεν όριζε
το ύψος της συνεταιριστικής μερίδας.
Οι μεταγενέστεροι νόμοι 921/1979, 1541/1985 και
2169/1993 όριζαν το ύψος σε δραχμές. Ο νόμος
2810/2000 επανέφερε τον ορισμό της μερίδας
από το καταστατικό και όχι από τον νόμο,
ενώ ο νόμος 4015/2011 όριζε ελάχιστο συνολικό
κεφάλαιο.
Είπε
η εισηγήτρια της πλειοψηφίας:
«Δεν
μιλάμε εκ του ασφαλούς αλλά βάσει
εμπειρίας αποκτημένης στην παραγωγή.
Δεν μας ενδιαφέρει η πολιτική σκοπιμότητα
και τα πρόσκαιρα οφέλη. Δεν μιλάμε σαν
ακαδημαϊκοί του συνεργατισμού…».
Δυστυχώς,
η γνώση του συνεργατισμού δεν αποκτάται
στην παραγωγή. Δεν θα όφειλε να μιλήσει
σαν ακαδημαϊκός του συνεργατισμού, αλλά
δεν θα έβλαπτε να επωφεληθεί από τη
γνώση των ακαδημαϊκών του συνεργατισμού.
Αν το έκανε, η όλη εισήγησή της θα μπορούσε
να ήταν εποικοδομητική.
Είπε
ο εισηγητής της μειοψηφίας:
«Γιατί
υποχρεώνετε τα μέλη να προμηθεύονται
από τον συνεταιρισμό; Αν ο συνεταιρισμός
πωλεί ακριβότερα γιατί να τα πάρει από
τον συνεταιρισμό;».
Αν η
άποψη του νομοθέτη είναι αφελής, αφού
πιστεύει ότι με τον νόμο θα επιβάλει τη
συνεργασία, εξίσου αφελής είναι η άποψη
ότι η αποχή από τη συνεργασία είναι η
λύση. Αγνοείται έτσι ότι ο συνεταιρισμός
είναι επιχείρηση των ίδιων των μελών.
Αν δεν συμφέρει τα μέλη να προμηθεύονται
από τον συνεταιρισμό τους, ή θα πρέπει
να τον κάνουν ανταγωνιστικό ή να τον
κλείσουν.
Κ. Παπαγεωργίου
