Ο νόμος 4384/2016, στο άρθρο 56 αναφέρεται
και στις αγορές παραγωγών, δηλαδή στις
αγορές όπου οι παραγωγοί έρχονται σε
άμεση επαφή με τους καταναλωτές. Οι
αγορές παραγωγών διαφέρουν από τις
λαϊκές αγορές κατά το ότι δεν δέχονται
τη συμμετοχή εμπόρων και δεν έχουν την
κανονικότητα των λαϊκών αγορών ως προς
την ημέρα λειτουργίας τους, όπως,
τουλάχιστον, έχουν τα πράγματα μέχρι
σήμερα.
Στην παράγραφο 1 του άρθρου
56 του νόμου αναφέρεται: «Στις
αγορές παραγωγών συμμετέχουν αποκλειστικά
παραγωγοί αγροτικών
προϊόντων, με σκοπό την απευθείας διάθεση
στο καταναλωτικό κοινό των νωπών
αγροτικών προϊόντων που οι ίδιοι παράγουν
ή/και μεταποιημένων, το βασικό προϊόν
των οποίων είναι δικής τους παραγωγής».
Στην παράγραφο 2 αναφέρεται:
«Οι παραγωγοί συμμετέχουν
στις αγορές παραγωγών των Περιφερειακών
Ενοτήτων στις οποίες έχουν τις αγροτικές
τους εκμεταλλεύσεις καθώς και στις
αγορές παραγωγών όμορων
Περιφερειακών
Ενοτήτων. Στις αγορές παραγωγών της
Περιφέρειας Αττικής και της Περιφερειακής
Ενότητας Θεσσαλονίκης μπορούν να
συμμετέχουν οι παραγωγοί αγορών παραγωγών
απ’ όλη τη χώρα».
Έχουμε τη γνώμη ότι οι παραπάνω διατυπώσεις
περιέχουν σημαντικές ατέλειες. Να
διευκρινισθεί πρώτα ότι το αποκλειστικά
παραγωγοί, σημαίνει τα φυσικά πρόσωπα.
Αυτό προκύπτει από τα απαιτούμενα
δικαιολογητικά.
Οπότε ερωτάται: Γιατί θα πρέπει να
συμμετέχουν χωριστά π.χ. οι 50 παραγωγοί
ενός συνεταιρισμού παραγωγής πατάτας
και όχι ο συνεταιρισμός τους, οπότε θα
μειωθεί το κόστος μεταφοράς και διάθεσης
και δεν θα χάνονται και τα 50 μεροκάματα
των παραγωγών, οπότε θα μπορούν να
διαθέτουν το προϊόν τους σε χαμηλότερη
τιμή στους καταναλωτές;
Ερωτάται επίσης: Γιατί τίθεται περιορισμός
να διαθέτουν οι παραγωγοί το προϊόν
τους στην ίδια και στις όμορες Περιφερειακές
Ενότητες και μόνο στην Αττική και στη
Θεσσαλονίκη μπορούν να συμμετέχουν
παραγωγοί από όλη τη χώρα; Γιατί οι
πατάτες Νευροκοπίου Δράμας και Άνω
Βροντούς Σερρών μπορούν να διατίθενται
στη Θεσσαλονίκη αλλά όχι στη Χαλκιδική,
ούτε στην Πιερία και στην Αλεξανδρούπολη.
Αντίθετα, ο εισαγωγέας πατάτας από την
Αίγυπτο μπορεί να διαθέτει την εισαγόμενη
πατάτα οπουδήποτε; Και γιατί οι
ελαιοπαραγωγοί Κρήτης μπορούν να
διαθέτουν το προϊόν τους στην Αθήνα και
στη Θεσσαλονίκη αλλά όχι στην υπόλοιπη
Ελλάδα μέσω των συνεταιρισμών τους;
Το αν συμφέρει ή όχι τους παραγωγούς
και τους συνεταιρισμούς ας το κρίνουν
οι ίδιοι.
Μήπως κάποιος θα μπορούσε να εξηγήσει
τους λόγους;
Κ. Παπαγεωργίου
