Ορισμένοι επώνυμοι συνεταιριστές, εν
αγνοία τους ελπίζουμε, παραβαίνουν
μερικές από τις σημαντικότερες Παγκόσμιες
Συνεταιριστικές Αρχές. Ειδικότερα
αναφέρουμε την 4η και την 6η
Συνεταιριστικές Αρχές, οι οποίες
αναφέρουν:
4η Αρχή:
Αυτονομία
και ανεξαρτησία.
Οι συνεταιρισμοί
είναι αυτόνομες οργανώσεις αυτοβοήθειας,
διοικούμενες από τα μέλη τους. Εάν
συνάπτουν συμφωνίες με άλλους φορείς,
συμπεριλαμβανομένων των κυβερνήσεων,
ή αντλούν κεφάλαια από εξωτερικές πηγές,
είναι σ’ αυτό ελεύθεροι, ακολουθώντας
κανόνες που διασφαλίζουν τη δημοκρατική
διοίκηση από τα μέλη και διατηρούν τη
συνεταιριστική αυτονομία.
6η Αρχή: Συνεργασία μεταξύ συνεταιρισμών.
Οι συνεταιρισμοί
υπηρετούν με τη μέγιστη αποτελεσματικότητα
τα μέλη τους και ισχυροποιούν τη
συνεταιριστική κίνηση όταν συνεργάζονται
μεταξύ τους δια μέσου οργανώσεων τοπικού,
εθνικού, περιφερειακού και διεθνούς
επιπέδου.
Με την Αρχή της Αυτονομίας και Ανεξαρτησίας,
οι συνεταιρισμοί υποδηλώνουν ότι δεν
έχουν οποιαδήποτε εξάρτηση από
οποιουσδήποτε τρίτους, ακόμη και από
τις κυβερνήσεις. Ακόμα και όταν χρειάζεται
να συνάψουν συμφωνίες με τρίτους,
συμπεριλαμβανομένων των κυβερνήσεων,
οφείλουν να μεριμνούν να διατηρούν τη
συνεταιριστική αυτονομία.
Όπως αναφέρει η 6η Συνεταιριστική
Αρχή, για να πετύχουν οι συνεταιρισμοί
τη μέγιστη αποτελεσματικότητα,
συνεργάζονται μεταξύ τους, σε τοπικό,
περιφερειακό και διεθνές επίπεδο,
δημιουργώντας ανωτέρου βαθμού
συνεταιριστικές οργανώσεις, ή ομοσπονδίες
και συνομοσπονδίες. Ως εργαλεία για την
επιχειρηματική τους επιτυχία, οι
συνεταιρισμοί μπορούν να χρησιμοποιούν
και την εταιρική μορφή, όταν οι συνθήκες
το επιβάλλουν.
Κριτήριο για όλες τις επιμέρους
συνεργασίες των συνεταιρισμών είναι η
διατήρηση της αυτονομίας και ανεξαρτησίας
κάθε συνεταιριστικής μονάδας, που
εκφράζεται με τον έλεγχο εκ μέρους των
μελών. Πρόκειται για τον έλεγχο από τη
βάση, που αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό
των συνεταιρισμών.
Η συμμετοχή του συνεταιρισμού σε μια
ανωτέρου βαθμού συνεταιριστική οργάνωση
αποτελεί θέμα επιλογής του και αποτελεί
αποτέλεσμα της σύμπτωσης συμφερόντων
με παράλληλη τήρηση των συνεταιριστικών
αρχών από τους συνεργαζόμενους.
Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσει
κανείς και να αποδείξει ότι τα συμφέροντα
ενός συνεταιρισμού και μιας ιδιωτικής
ανώνυμης εταιρείας δεν συμπίπτουν. Ο
συνεταιρισμός ιδρύεται και δραστηριοποιείται
για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες και τα
συμφέροντα των μελών του, ενώ η ανώνυμη
εταιρεία ιδρύεται και δραστηριοποιείται
για την επίτευξη των υψηλότερων δυνατών
κερδών, προς ικανοποίηση των μετόχων
της δηλ. των ιδιοκτητών του κεφαλαίου,.
Μια συνεργασία των συνεταιρισμών με
ανώνυμη εταιρεία για την εξυπηρέτηση
των συμφερόντων των μελών των συνεταιρισμών,
θα είχε νόημα αν οι συνεταιρισμοί είχαν
την πλειοψηφία των μετοχών, ώστε να
καθορίζουν την κατεύθυνση του κοινού
φορέα. Μια συνεργασία για την επαγγελματική
εκπροσώπηση των συμφερόντων των
συνεταιρισμών έναντι τρίτων είναι
αδιανόητη και θα αποτελεί ιστορικό
λάθος, που θα βαρύνει εσαεί όσους το
αποδεχθούν.
Κ. Παπαγεωργίου
